هند: نسخه اصلاح‌شده راکت بالستیک آگنی-۵ به‌عنوان بمب‌افکن پناهگاه‌های زیرزمینی در حال توسعه است
هند در حال توسعه نسخه‌ای اصلاح‌شده از راکت بالستیک آگنی-۵ خود می‌باشد که بهینه‌شده برای هدف قرار دادن پناهگاه‌های زیرزمینی است. گفته می‌شود این راکت دارای سر جنگی به وزن ۷.۵ تُن است که قادر است ۸۰ تا ۱۰۰ متر در زیر زمین نفوذ کند و سپس منفجر شود. این ارتقاء به‌طور چشمگیری دامنه عملیاتی زرادخانه موشکی هند را تغییر می‌دهد
در حالی که آگنی-۵ استاندارد بردی بین ۵۰۰۰ تا ۸۰۰۰ کیلومتر دارد، این نسخه جدید به‌خاطر افزایش قدرت تخریب، برد خود را به حدود ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر محدود کرده است. با وجود کاهش برد، قدرت تخریبی سر جنگی به طور قابل توجهی افزایش یافته است و این راکت برای هدف قرار دادن مراکز فرماندهی زیرزمینی و سیلوهای هسته‌ای مناسب می‌باشد
علاوه بر این، این موشک با سامانه‌های هدایت دقیق و آویونیک‌های بومی ساخته می‌شود. دقت اصابت آن (CEP) گزارش شده در چند متر است که نشان‌دهنده دقت بالای آن در هدف‌گیری است. هدف هند، به گفته منابع دفاعی، تقویت بازدارندگی متعارف بدون عبور از آستانه هسته‌ای است.
نگرانی‌های منطقه‌ای و واکنش‌های استراتژیک
با این حال، این توسعه باعث نگرانی‌های جدی در پاکستان و سراسر منطقه شده است. در حال حاضر پاکستان برنامه موشک بمب‌افکن پناهگاه تأیید شده‌ای ندارد. بسیاری از تأسیسات حیاتی این کشور، از جمله مناطق کیرانه هیلز، کهوتا و بخش‌هایی از بلوچستان، عمیقاً در زیر زمین دفن شده‌اند که اکنون ممکن است در برابر چنین حملاتی آسیب‌پذیر باشند
کارشناسان امنیتی هشدار می‌دهند که این امر می‌تواند موجب تغییر در استراتژی بازدارندگی پاکستان شود. واکنش‌های احتمالی ممکن است شامل تسریع در ساخت پناهگاه‌های مستحکم‌تر، تقویت قابلیت‌های حمله متقابل، یا توسعه سیستم‌های سلاح‌های نفوذ عمیق پاکستان باشد
علاوه بر این، کاهش برد موشک به وضوح هدف‌گیری منطقه‌ای را نشان می‌دهد — عمدتاً پاکستان و چین. اگرچه هند سیاست «عدم استفاده نخست» (NFU) هسته‌ای را حفظ کرده است، معرفی چنین توانایی‌های متعارف قدرتمندی ممکن است مرز بین دفاع پیش‌دستانه و حمله استراتژیک را مبهم کند
نتیجه‌گیری
توسعه موشک بمب‌افکن پناهگاه‌های زیرزمینی توسط هند، تغییر قابل توجهی در معادلات امنیتی جنوب آسیا به‌وجود آورده است. اگرچه ممکن است موقعیت بازدارندگی هند را تقویت کند، اما خطر رقابت تسلیحاتی و بی‌ثباتی بحران‌ها را نیز افزایش می‌دهد. قدرت‌های منطقه‌ای اکنون با چالشی فوری برای بازنگری فرضیات استراتژیک خود در مواجهه با این تهدید رو به رشد روبرو هستند
